مردی در شعرهایم قدم می زند!

مردی در شعرهایم قدم می زند!

بی انکه بداند.

گاهی که انگشتانش .

میان گیسوانم می چرخد

چون وزش باد خلیجی.

 میان درختان زیتون.

 به تلاطم چیده شدن می رقصم.

گاهی هم ارام میان  سینه ام .

رد بوسه های عمیقش .

دریا را به اغوش ساحل می کشاند.

هرازگاهی غرور مردانه اش را.

 نادیده می گیرد .

ارام در میان واژه هایش 

می گوید دوستم دارد.

و من .

"خوب میشناسمش "

نه ردیف می داند .

نه قافیه می شناسد.

اما شاعرترین مردجهان است 

وقتی برنگاهش 

شعر می شود تمامم

مردی درشعرهایم قدم می زند .

بی انکه  بداند!

#غزل_چاووش